کد مطلب:38048 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:17

گنجینه پرسمان » اهل بيت

با اين كه در اسلام همه مسلمانان برابرند، چرا شيعيان افغاني و عراقي را از ايران اخراج ميكنند؟

22 سال پيش از شيعيان عراق دعوت كرديم. چرا الان آنان را اخراج ميكنيم؟

از پرسش و اعتماد شما تشكر ميكنيم و از اين كه مصمم شدي، به دور از هياهوهاي سياسي و جنجال هاي تبليغاتي در مورد مسايل سياسي و اجتماعي تحقيق كني تا به واقعيت نايل گردي، سپاس و تقدير مضاعف داريم.

پاسخ شما را با مقدمهاي بيان ميكنيم كه به گوشهاي از آن در درس دوم و هشتم معارف اسلامي پيش دانشگاهي اشاره شده است.

انسانها در اصل آفرينش و برخورداري از مقام و منزلت انساني و كرامت خدادادي تفاوتي ندارند.

داراي هوش و عقل و درايت، وجدان انساني، اميال و غرايز حيواني مشترك، و فطرت واحد توحيدي هستند.

اين اشتراكات روحي و دروني موجب ميشوددر عامة بشريت از همة اقوام و ملل مختلف با فرهنگها و تمدن هاي متفاوت، در بسياري از مسايل اخلاقي و اجتماعي و فرهنگي، روح مشتركي حاكم باشد.

يكي از آن مشتركات نحوة قضاوت در برخي مسايل اجتماعي و صنفي و قومي است، مثلاً وقتي مسافران با صداقت و راستي و مهمان نوازي و خوش اخلاقي تعدادي از مردم در يك محله مواجه ميشوند، ميگويند مردم فلان محله آدمهاي خوبي هستند.

اگر با ترشرويي، دروغ گويي، بي رحمي و دروغ گويي افرادي از آن جا مواجه شوند ديد گاه شان نسبت به افراد آن محله تفاوت خواهد كرد.

اينگونه گواهي دادن در مورد شهرها و كشورهاي مختلف يا اصناف و اقشار گوناگون نيز وجود دارد. وقتي مردم خلافي را از چند پزشك يا مهندس يا روحاني ميبينند يا تخلفاتي از تعدادي موتورسواران در سطح شهر مي بينند، ميگويند دكترها، مهندسها و آخوندها چنين هستند يا موتورسوارها متخلفند و... در حالي كه اكثر افراد آنها از چنين اتهام هايي مبرّا ميباشند. اين نحو قضاوت، ناقص و نادرست در مورد عملكرد مسلمانان افغاني و عراقي در ايران- همانند ديگر كشورها- شيوع پيدا كرده است.

اكثر مهاجران افغاني و عراقي انسانهاي شريف، متدين، اهل فهم و فرهنگ هستند، اما عملكرد برخي از آنان- مخصوصاً افاغنه كه گاهي شرارت و فساد انگيزي از قبيل آدم كشي، سرقت، تجاوز به ناموس مردم، قاچاق مواد مخدر و... از آنان ديده ميشود - موجب شده كه ديدگاه مردم نسبت به آنان متفاوت باشد و با توجه به آغاز مهاجرت آنان تغيير پيدا كند.

البته اينگونه نگاه و قضاوت به عامة مردم بر مي گردد، دولت اسلامي هيچگاه درصدد اخراج آنان نبوده، بلكه درصدد فراهم ساختن زمينههاي مساعد امنيتي و سياسي براي بازگشت داوطلبانة آنان است، تا اوّلاً: در غياب اين گروه از مسلمانان شيعه و معتقد به ولايت اهل بيت عليهم السلام، ديگران همة مناصب و پست هاي كليدي را به تصاحب خود در نياورند، و ثروت ملي كشورشان در انحصار غير شيعه درنيايد، و شرايط مساعد براي محو فرهنگ اهل البيت فراهم نشود.

ثانياً: در سازندگي كشورشان و قطع دستهاي بيگانگان شريك باشند. اين سياست پيش از حاكميت طالبان و پس از سرنگوني حكومت آنان دنبال ميشد.

در مورد شيعيان عراق، مسئله تفاوت دارد. تا زمانيكه صدام و رژيم عفلقي بر عراق حاكميت دارد، آزادي و امنيت لازم براي شيعيان- مخصوصاً عدهاي كه به ايران مهاجرت نمودهاند- نيست. به همين خاطر دولت برنامهاي براي بازگشت مهاجران عراقي اعلان نكرده است.

احياناً ممكن است افرادي مفسد يا جاسوس همراه مهاجران از طرف صداميان جهت جاسوسي و تخريب وارد كشور شده باشند.كه پس از شناسايي، دستگير سپس تنبيه يا اخراج گردند، اما حساب اين افراد اندك را بايد از اكثر مهاجران عراقي جدا دانست.

در هر حال تصميماتي كه دولت دربارة مهاجران اتخاذ مي كند، با توجه به مصالح كشور است.

اگر در پي تحقيق علل آن هستيد، بايد با ادارة اتباع خارجي تماس بگيريد.